WEEK 2
Zondag 20 juli 2008 – dag 8
Wanneer we rond 08:00 uur vertrekken bij Pretoriuskop hangt er een mooie mistdeken over de velden.
We rijden over een gravelpad, het Voortrekkerspad, en zien ineens in de verte een lint van honderden buffels lopen. We zien geen begin of eind maar wel enorm veel buffels.
Hierna rijden verder over een asfaltweg richting de uitgang Malelane-gate en opeens zien we 2 neushoorns langs de kant van de weg staan grazen.Nadat we ons hebben uitgecheckt bij het Malelane-hek – men moet eerst weten dat we hebben betaald voor de overnachtingen in het Krugerpark, rijden we verder naar de grenspost van Zuid Afrika – Swaziland – Jeppe’s Reef.
We hebben in andere reisverslagen gelezen dat het erg chaotisch aan toe kan gaan.
Wanneer we hier aankomen is het vrij rustig. We gaan eerst naar het douanekantoor van Zuid Afrika waar we binnen 5 minuten een stempel in ons paspoort krijgen.
Hierna lopen we 50 meter verder door naar het douanekantoor in Swaziland, waar we eerst in de rij moeten gaan staan voor een stempel in ons paspoort en een bewijs krijgen van onze huurauto. Daarna naar het loket ernaast om de roadtax van ZR 50,- te betalen. We hebben dit allemaal binnen 15 minuten gedaan, dus het valt voor ons erg mee, misschien om dat het zondag is.We zien enorm veel mensen over de weg lopen of staan te liften of wachten op de kleine busjes. Er loopt echt van alles over de weg, mensen maar ook al het vee.
We zien ook veel mensen met een bijbel in de hand, die gaan naar de kerk. Kinderen staan langs de weg met bladerrokjes aan en dansen voor de toeristen. Men gebruikt hier ook een kruiwagen ipv een boodschappentas.We zijn rond 13;00 uur bij Mantenga Lodge en genieten va een lekkere lunch op de veranda in een heerlijk zonnetje.
We besluiten om vanmiddag lekker rustig te doen en lekker een boek te lezen bij onze bungalow en genieten van het mooie uitzicht op ons balkon in de heerlijke zon.
Maandag 21 juli 2008 – dag 9
Wanneer we ’s morgens om 07:30 uur vertrekken is het maar 7° en daardoor ligt er een mooie wolkendeken over de Elzuwini vallei.
Onderweg zien we veel houten armoedige hutjes, kinderen gaan allemaal te voet naar school en moeten soms behoorlijke afstanden afleggen.
Om 10:00 uur komen we bij de grenspost Swaziland – Zuid Afrika aan, waar we binnen 20 minuten onze stempels hebben en verder kunnen rijden naar St. Lucia.
Op de weg N2 hebben we bij een hotel / restaurant ’n kopje koffie gedronken en zittend op het terras zien we in de tuin dan gewoon wat zebra’s rondlopen.Om 12:45 uur komen we aan in St. Lucia, maar gaan niet gelijk naar het guesthouse maar rijden eerst even door naar het strand. Je kan hier je auto gerust parkeren bij het strand want er staat altijd wel iemand, die tegen een kleine betaling, je auto in de gaten houdt. Op het strand is verder niemand te zien – het waait behoorlijk hard. De temperatuur valt mee. De zee blijft toch altijd weer trekken.
We rijden terug naar St. Lucia om wat drank ( bier – cola en whisky ) in te slaan.
We zijn rond 13:45 uur bij het guesthouse. Onze gastvrouw had een kamer met 2 aparte bedden voor ons in orde gemaakt, maar dacht dat we toch liever een kamer hadden met 2-persoons bed. Deze kamer moet nog even in orde worden gemaakt en zodoende alleen de koffers wegzetten. Onze gastvrouw is zeer enthousiast over haar woonplaats en vertelt wat we allemaal kunnen gaan bekijken en ondernemen. Ze vindt het jammer dat we maar 1 dag blijven want er is zoveel te doen in deze omgeving.
Maar op aanraden van onze gastvrouw gaan we een boottocht maken op het meer van St. Lucia. Deze boot vertrekt om 15:00 uur, er worden telefonisch plaatsen gereserveerd, zodat we zeker mee kunnen. Er zijn alleen maar Hollanders op de boot, van diverse groepen en sommigen hebben toch camera’s met enorme lenzen en zij maken overal foto’s van.
Dit meer is bijna 60 km lang en 10 km breed met een maximale diepte van 1,5 meter en wordt omringd door dichte bossen, moerassen met mangroven en hoge zandduinen. In dit park leven naar schatting 800 nijlpaarden en honderden Nijlkrokodillen. Er zijn ook zeker 500 vogelsoorten.
We zien inderdaad veel nijlpaarden, vooral net met de ogen boven het wateroppervlak. De kapitein van de boot houdt alles goed in de gaten want op ’n gegeven moment vaart hij snel achteruit omdat ’n aantal beginnen te snuiven en te blazen en dat is geen goed teken.Rond 17:00 uur zijn we weer terug bij de aanlegsteiger. Het was een mooie boottocht maar toch niets apart.
We lopen terug naar het centrum van St. Lucia om een restaurant te zoeken. Na alle menukaarten te hebben bekeken, want het is nog vroeg, besloten we om rond 18:00 uur naar Alfredo’s te gaan. Dit ook op aanraden van de eigenaresse van het guesthouse. Na ongeveer ’n half uur zit het terras helemaal vol.
We hebben hier erg lekker gegeten en gaan lopend terug naar het guesthouse. St. Lucia is een plaats waar je ’s avonds wel op straat kan lopen.
Wanneer we ’s avonds op het balkon van onze kamer staan zien we ’n nijlpaard in rondlopen naast het guesthouse. Ze wandelen gewoon dwars door het dorp.Dinsdag 22 juli 2008 – dag 10
Eerst uitslapen tot 07:30 uur want we kunnen niet eerder ontbijten dan om 08:00 uur en dan gaat alles nog even langzaam, zodat we pas rond 09:00 uur kunnen vertrekken naar Shakaland bij Eshowe in KwaZulu-Natal, waar we rond 12:00 uur aankomen. We worden aangekondigd met flink tromgeroffel bij de ingang van het complex.Dit is de locatie van de oorspronkelijke kraal van Shaka en is gebruikt als decor voor de film Shaka Zulu. De activiteiten in Shakaland zijn bedoeld om de bezoekers een authentiek beeld te geven van de traditionele cultuur van de Zoeloes.
Aangezien onze hut is nog niet in orde omdat we te vroeg zijn aangekomen; dus eerst even ’n drankje aan de bar en even iets eten.
Rond 14:00 uur kunnen we naar onze ronde hut met rieten kap, zeer ruim van binnen met 2 aparte bedden.
We lopen even het complex rond, dachten dat het groter zou zijn. Er blijken veel dagbezoekers te zijn.Het culturele programma begint om 16:00 uur, dus we gaan nog even terug naar de hut om lekker van de zon te genieten want de temperatuur bedraagt 25º.
Rond 16:00 uur zijn met ongeveer 10 mensen voor de rondleiding. We moeten allereerst een steentje oprapen en op een berg met steentjes gooien voor gezondheid en geluk. Hierna gaan we naar een filmzaal om een film te bekijken over het leven van Shaka Zulu.
Na de film volgt er een uitleg over de opbouw van de kraal en het dagelijkse leven hierin.
Hierna worden we door een krijger welkom geheten bij de toegangspoort van het echte Zulu-dorp door een bewaker van het dorp.
Hierna gaan we naar een meisje dat rieten matten aan het vlechten is.
Het kan zijn dat het gezicht van een vrouw bedekt is met gekleurde klei, dit is werkzaam tegen allerlei kwalen of allergieën; maar wordt ook gebruikt als zonnebrand,
Even verderop komen we bij en lederbewerker.
Hierna weer verder en de chief – het opperhoofd komt ons tegemoet en begroet iedereen en men kan men hem op foto.
Het begeleidt ons verder naar het midden van de kraal.
Hierna moeten we allemaal in een kring gaan zitten, mannen en vrouwen apart.De chief heet ons nu uitgebreid welkom en een Zulu-vrouw laat zien hoe bier gemaakt wordt. Daarna mag iedereen even proeven, dit is niet erg lekker.
Door het dorp lopen ook allerlei meisjes met een pot het hoofd. Ze hebben ook allemaal kralen rokjes – BH’s, kralenbanden om de benen en haarbanden. Om de enkels hebben ze banden met schelpen, welke bij het lopen geluid maken.Hierna kunnen we het kamp doorlopen en men probeert ook nog wat kralenkettingen en armbanden te verkopen, alles ligt uitgestald op een rieten mat.
Rond 17:00 uur hebben we het gezien en gaan terug naar onze hut en maken nog enkele foto’s van een mooie ondergaande zon.
Om 19:00 uur loopt een Zulu langs alle hutjes om de gasten te laten weten dat het avondprogramma gaat beginnen. We gaan dus naar de bar en hier staan drie Zulu’s xylofoons te bespelen.
Het repertoire is niet groot want ze spelen constant dezelfde melodie.Wij met ongeveer 12 volwassenen en er komt ook een hele schoolklas met 12-14 jarigen bij, zodat er toch een behoorlijke groep is.
De hele Zulu bevolking is gekomen, allemaal in traditionele kleding, de meisjes met fakkels en iedereen gaat in optocht naar grootmoeders hut, waar rituele dansen zullen worden opgevoerd.Na deze voorstelling gaat iedereen weer in optocht naar het restaurant, alwaar de chief het diner eerst zal keuren en voorproeven, daarna kunnen wij beginnen, lekker rosbief en fricandeau, het is een prima dinerbuffet.
Woensdag 23 juli 2008 – dag 11
Wanneer we rond 07:00uur wakker worden blijkt dat het buiten erg mistig is. Even lekker douchen en om 08:00 uur naar het restaurant voor het ontbijtbuffet. De temperatuur in de ontbijtzaal is laag en zodoende loopt het personeel met winterjassen aan en wij hebben ons fleece-vest.
Om 09:00 uur volgt het tweede gedeelte van het cultuurprogramma. Verzamelen bij de bar en daar een toneelspel gespeeld, t.w. het verleiden van een meisje door een mannelijke Zulu daarna het accepteren; verkering dus.
Men legt ook uit dat de kralen bandjes en lapjes verborgen boodschappen kunnen bevatten door verschillende kleurencombinaties te gebruiken. Deze boodschappen duiden dan op zwangerschap, huwelijk, verloving, de geboorte van een kind of het verlies door overlijden.Hierna krijgen we uitleg en een demonstratie van het speerwerpen. De krijgers werpen de speer behoorlijk ver. Daarna is het de beurt aan een aantal kinderen en mannen uit ons gezelschap. Ze doen hun best maar komen zeker niet zo ver. Dan volgt een gevecht van 2 Zulu-krijgers met stokken en schilden. Ze worden aangemoedigd door alle scholieren.
Wanneer we allemaal weer naar het middenplein zijn gegaan krijgen we uitleg over de Isangoma – een traditionele Afrikaanse genezer, man of vrouw.
Deze genezers schijnen op de meest rare manieren te kunnen genezen van ziektes, maar ook van vloeken, die door een ander iemand zijn opgelegd.
Het meisje met het witte gezicht is in opleiding. Isangoma’s zeggen dat ze met de geesten van hun voorouders kunnen praten. Ze spelen een grote rol in het dorpsleven en maken gebruik van bloemen, kruiden en materialen van het land en van dieren om allerlei drankjes en zalfjes – medicijnen te maken.
Rond 10:30 uur is de voorstelling afgelopen en hierna gaan we de omgeving van Eshowe bekijken, waarvoor we eerst ruim ’n half uur over een zandpad met hobbels en rotsblokken moeten rijden naar de doorgaande asfaltweg. We zijn op weg naar het Dhlinza Forest. Hier lopen op het eerste in Zuid-Afrika gemaakte boardwalk van 125 meter over de toppen van de bomen naar een 20 meter hoge toren, waar men mooi uitzicht heeft over de omgeving.
Het is een prachtig inheems bos en we maken dan ook een wandeling van ’n uur volgens een aangegeven route. Overal staan bordjes met benamingen van planten en bomen. Dit bos grenst aan het centrum van Eshowe en is waarschijnlijk het meest toegankelijke stuk oerwoud in de nevelzone in Zuid-Afrika.Na deze wandeling rijden we verder en zien een wegwijzer met daarop aangegeven Fort Nangqayi. Dit Fort is in 1883 gebouwd door de Engelsen, maar tegenwoordig een historisch Zululand museum. We krijgen een duidelijke rondleiding door een inwoner van Eshowe, hij laat ons ook alles rustig bekijken.
Wanneer we hier weg willen rijden zien we een heel aparte plant staan met oranje bloemen, wat het is weten we niet.Rond 19:00 uur hebben we weer een dansavond. Deze keer zijn de dansers nog fanatieker dan gisteren, misschien omdat er nu alleen volwassenen aanwezig zijn en een goede show brengt ook een grotere fooi met zich mee. Het tromgeroffel gaat dan ook steeds harder en enthousiaster en hierdoor gaan de benen steeds hoger de lucht in.
Donderdag 24 juli 2008 – dag 12
We willen rond 07:30 uur vertrekken maar dat gaat niet zomaar. Allereerst kan men de rekening niet vinden. Het verblijf is op basis van halfpension, dus alleen de drank en de lunch moeten worden betaald, alleen degene achter de receptie weet volgens ons de weg nog niet goed en daarom duurt alles behoorlijk lang. Het blijkt ook niet mogelijk te zijn om met creditcard te betalen want de automaat krijgt geen aansluiting, dan maar contant afrekenen. Uiteindelijk is het allemaal gelukt, de koffers in de auto we hobbelen het eerste half uur naar de asfaltweg.
De wegen N2 en N3 zijn zeer goed en we schieten dan ook erg goed op.
De R617 naar Underberg is een prachtige weg door een droog berglandschap.Wanneer we rond 12:30 uur aankomen bij Underberg gaan we eerst op zoek naar het boekingskantoor van Sani Pass Tours om de tocht voor morgen te bespreken.
Na een lunch bij het nieuwe winkelcentrum van Underberg moeten we nog 35 km rijden naar het Drakensberg Garden Resort, een resort met golfbaan in de zuidelijke Drakensbergen. We krijgen een 4-persoons kamer en wanneer we binnen stappen is het bloedheet doordat men de kachels hebben aangezet.
De omgeving is prachtig en we gaan dan ook een wandeling maken over het terrein langs de golfbaan tot ongeveer half 5, want wanneer de zon achter de bergen is zakt dan daalt de temperatuur aanzienlijk.
Voor de avond hebben we besproken in de bistro – we moesten wel duidelijk aangeven hoe laat we zouden komen, dus we verwachten toch een behoorlijke drukte. Nu blijkt dat we maar nog een ander stel zitten, later komen er nog een stel. De open haard brandt maar we vinden het nog behoorlijk koud. De maaltijd is goed maar niet veel bijzonders.
Vrijdag 25 juli 2008 – dag 13
We gaan om 07:00 uur ontbijten want we willen rond 08:00 uur vertrekken naar Underberg voor een 4x4 Sani Pass tocht. ’s Nachts heeft het behoorlijk gevroren want we moeten flink krabben om de autoruiten ijsvrij te krijgen, maar ja, het is niet voor niets winter. Ton we gisteren de tocht hebben geboekt zeiden ze dat er nog twee mensen zouden meegaan, maar deze hebben geannuleerd dus we gaan met z’n 2-en en de gids Louis op stap.We vertrekken rond 09:30 uur vanuit Underberg en rijden via Himville, waar volop aan de weg wordt gewerkt om er waarschijnlijk een asfaltweg van te maken. Wij beginnen hier aan een 11 km lange gravel- en puinweg, welke steeds slechter wordt. We komen bij de overblijfselen, van wat vroeger een handelspost / grenspost Donaldson is geweest.
De bewoners uit Lesotho kwamen via een smal pad met hun handelswaar, meestal wol en dekens, op paarden en ezels hiernaartoe om te ruilen tegen voedsel.Men moest eerst 1 hele dag reizen om van Lesotho naar deze handelspost te komen – de volgende dag kon men beginnen met de ruilhandel en het kopen van voedsel – de dag daarna weer terug naar Lesotho met het ezeltje of paard.
Nu is het helemaal vervallen.Onderweg stoppen we regelmatig om van het uitzicht te genieten en om foto’s te maken. Het blijkt dat we niet de enige zijn die de Sani Pass Tour doen want we zien heel wat jeeps met gasten rijden van verschillende boekingskantoren.
Hierna volgt een 14-km lang rotsachtige weg tot aan de grenspost van Zuid Afrika. We stappen uit en geven ons paspoort aan Louis, hij zal ervoor zorgen dat we de nodige stempels krijgen.Het is toegestaan om tot deze grenspost te rijden met een normale personenauto, maar niet aan te raden. Hierna verandert de weg in een 14 km lange rotsachtige weg. De laatste 8 km gaan over rotsblokken met af en toe behoorlijke haarspeldbochten en onze chauffeur rijdt dan ook zeer langzaam en soms kan een bocht worden genomen door 3 keer voor en achteruit te rijden.
Het uitzicht is regelmatig adembenemend mooi en de temperatuur wordt ook steeds kouder. We hebben geluk maar in het winterseizoen ligt hier regelmatig sneeuw en dan wordt het toch een heel ander tochtje. Nu is alles droog en dus goed te rijden. In het regenseizoen moet men hier ook goed uitkijken want dan kan het water behoorlijk naar beneden stromen. We komen nog wel langs een ijswand en krijgen weer even te tijd om een foto te maken.Wanneer we de grenspost van Lesotho bereiken moeten we weer onze paspoorten afgeven en Louis laat ze weer afstempelen – wij maken intussen foto’s van de omgeving.
We zijn nu op een hoogte van 2873 mtr en de temperatuur is 3º, dus niet erg warm.
De hutten zijn niet erg groot en we zien alleen moeders, oma’s , kleine kinderen en wat herders.De kleine kinderen blijven tot ca. 5-6 jaar bij de ouders en hierna gaan ze naar een soort internaat, waarbij ze alleen tijdens de vakanties naar hun ouders kunnen, vandaar dat er nu ook alleen maar kleine kinderen rondliepen. De bevolking loopt rond in dekens gehuld, deze dekens worden door de regering geschonken.
We hebben snoepjes, ballonnen en stickervellen meegenomen voor de kinderen en dit hebben we aan ’n oma gegeven en zij zorgt ervoor dat alles verdeeld wordt onder de kleine kinderen. Ze wachten allemaal geduldig hun beurt af.
We worden met nog andere mensen door Louis naar een hut gebracht waar wordt verteld over de leefwijze op dit dak van de wereld. Er wordt zelfgebakken brood rondgedeeld en een soort bier dat ze zelf brouwen.
Na deze uitleg bedanken wij de gastvrouw en iedereen geeft haar wat geld. Ik heb ook nog alle zeepjes en shampoo’s bewaard van de hotelkamers en laat deze na diverse bedankjes met veel plezier hier achter.
Buiten maken nog wat foto’s van een herder, gehuld in een aftandse deken. De herders gaan hier regelmatig met hun kudde schapen voor een aantal weken of maanden van huis. Het is toch wel een hard bestaan.
Hierna lopen we naar de hoogste PUB van Afrika - het Sani Top Chalet. We bestellen hier een lekkere lunch en genieten daarna van het fascinerende uitzicht. Hier worden nieuwe chalets gebouwd voor gasten, deze zien er erg mooi uit.
We lopen hier wat rond en bekijken de afgelegde Sani Pass route vanaf de top.
Rond 13:30 uur hebben we het hier wel gezien en na de afstempeling van onze paspoorten beginnen aan de terugtocht naar Underberg. Nadat we nog verschillende auto’s en ook motoren naar boven zien rijden, horen we van onze gids Louis dat de poorten van de grenspost van Lesotho om 16:00 uur gesloten worden en het is nog maar de vraag of iedereen nog op tijd de grenspost zal bereiken.
Bij de grenspost van Zuid Afrika krijgen we weer een stempel van zien zeker een groep van ongeveer 10 – 12 mensen uit Lesotho staan wachten op een busjes om weer terug naar huis te gaan, gezien de vele boodschappentassen.
Louis vertelt dat de bevolking meestal maar 1x per maand naar Underberg in Zuid Afrika gaat voor de dagelijkse boodschappen omdat dit het dichterbij is dan een behoorlijke plaats in Lesotho.
Men betaalt per zitplaats in de bus – dus alle tassen moet op schoot worden genomen want wanneer men alle tassen op een zitplaats ernaast zet dan moet je voor een dubbele plaats betalen.
We zijn rond 15:30 uur terug in Underberg en hebben een geweldige dag gehad.Zaterdag 26 juli 2008 – dag 14
We vetrekken rond 07:40 uur en moeten allereerst de autoruiten schoonkrabben. Het is vrij koud buiten als we wegrijden. We genieten van een prachtig uitzicht over de velden door nevels tussen de verschillende bergkammen tegen de zon in en de rijp op de bomen.
We rijden over de R617 naar Kokstad en daarna via de N2 naar Coffee Bay aan de Wild Coast - Oostkaap. De R617 gaat door een landschap met lichtbruine graan- en rietvelden en langs zeer uitgestrekte heuvels. Er staan maar weinig huizen en daarom waarschijnlijk ook vrij weinig verkeer.
Wanneer we de N2 volgen krijgen we een totaal ander landschap – allerlei gekleurde rondavels in de kleuren paars – blauw – groen – rose – beige en grijs.
Wanneer we een grotere plaats passeren is er veel bedrijvigheid doordat de bevolking de dagelijkse boodschappen doet en door de lokale markten. Blanken ziet men hier niet lopen – alleen maar zwarten - deXosa. Dit gebied – de Transkei - wordt dan ook door veel toeristen gemeden.
Bij Umtata / Mthatha nemen we de weg T310 naar Coffee Bay en zien dat er verschillende slachtfeesten met BBQ plaatsvinden en daarbij zie je dat de mannen en vrouwen feestelijk uitgedost zijn maar ook in aparte groepen.
Er loopt ook behoorlijk veel loslopende vee op de weg en overal zitten er potholes / gaten in de weg. Dus niet te hard rijden – goed opletten en af en toe slingeren over de weg om de gaten te ontwijken.
Het landschap is prachtig en de veel gekleurde Xosa hutjes van gras en klei.
Rond 14:30 uur komen we aan bij het Ocean View Hotel in Coffee Bay. Na het inchecken wordt het personeel geroepen om de bagage naar de kamer te brengen. Komen daar 2 vrouwen aan en nemen de verrijdbare koffers van ons over maar 1 van de dames legt de zware koffer boven op haar hoofd. We zeggen dat er wieltjes onder zitten maar daar wilt ze niets van weten want ze lopen hier met van alles op hun hoofd.
Het hotel ligt gelijk aan het strand en we gaan dan ook ’n eindje wandelen langs deze Wild Coast in het lekkere zonnetje. Er zijn behoorlijke golven met veel lawaai en dat zullen we dan ook de hele avond en nacht blijven horen – het lijkt net storm – alleen van het geluid krijg het koud.Het 3-gangen keuzediner (inclusief) is prima alleen men is niet gewend om rustig aan te doen want zodra je bord leeg is, wordt het weggehaald en dan komt al de volgende gang. Er zijn ook weer verschillende Hollanders waar we ’n praatje mee maken en daarna op tijd naar bed.
